Sinds kort lijkt onze rol als begeleiders in de gehandicaptenzorg te zijn gereduceerd tot ‘broodjes smeerders’. Dat idee kreeg ik in elk geval bij het lezen van het nieuwe regeerakkoord. Dat bevat teleurstellend weinig over de gehandicaptenzorg, mensen met een beperking en inclusie. Het weinige wat wél genoemd wordt, gaat over ‘zorghulpen die broodjes smeren voor mensen met een beperking’. Deze passage voelt niet alleen denigrerend, maar doet bovendien geen recht aan de complexiteit en diepgang van ons werk en is kwetsend.

Prinsjesdag

De echte teleurstelling volgde echter op Prinsjesdag, toen in de troonrede en miljoenennota nauwelijks aandacht werd besteed aan de meer dan 2 miljoen mensen met een beperking. Terwijl de VN recentelijk nog had opgemerkt dat Nederland tekortschiet in de uitvoering van het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een beperking. De beperkte aandacht en het gebrek aan concrete maatregelen onderstrepen de kloof tussen de politieke realiteit en de dagelijkse werkelijkheid van de zorg.

Band

En juist die dagelijkse werkelijkheid laat zien hoeveel meer ons werk inhoudt, want werken in de gehandicaptenzorg is zoveel meer dan de praktische werkzaamheden. Ja, we helpen met dagelijkse handelingen, maar het is veel dieper dan dat. Het gaat om mensen, met wie je een band opbouwt en die je echt leert kennen.

Het draait om betrokkenheid, gelijkwaardigheid en het kijken naar wat iemand wél kan en wil. Het gaat om luisteren naar wat niet wordt gezegd en iemand zien als mens, niet als beperking. Iedereen moet kunnen meedoen op zijn of haar manier, en daar is soms wat extra ondersteuning bij nodig.

Brood en beleg

Als begeleider ben jij het brood, samen met het netwerk. Je biedt een stevige basis en de nodige ondersteuning, zodat de bewoner zelf een flinke royale laag beleg kan smeren en zijn of haar leven naar eigen smaak kan invullen. Zorgmedewerkers zijn broodnodig en het is cruciaal dat er voldoende mensen zijn die deze ondersteuning bieden. Natuurlijk hoop ik veel nieuwe collega’s te kunnen verwelkomen en daarbij is een juiste beeldvorming van groot belang, zeker in de huidige arbeidsmarkt.

Investeren

Als ik de politici zou mogen verwelkomen binnen de gehandicaptenzorg, zou ik ze met alle liefde ontvangen en laten zien hoe ik de broodjes graag belegd zie. Wellicht gaan ze dan ook beseffen dat het tijd is om niet alleen in aandelen te beleggen, maar vooral in de zorg. Want een goede investering in de zorg betaalt zich dubbel en dwars terug in kwaliteit van leven en een sterke, inclusieve samenleving. En daar kan uiteindelijk iedereen een graantje van meepikken.

Luka Doppen is ambassadeur Gehandicaptenzorg en persoonlijk begeleider bij Estinea. Maandelijks schrijft ze een column voor Hart voor Zorg.