Tijdens de coronapandemie besloot Teun Toebes om in een verpleeghuis te gaan wonen. Zodat hij dicht bij de mensen kon blijven met wie hij zo’n sterke band heeft opgebouwd in de afgelopen jaren. “Wat ik zo pijnlijk vond aan de pandemie is dat het belang van levenskwaliteit werd overspoeld door een focus op kwantiteit”, zegt hij. “Als we een hoopvolle toekomst willen, dan moeten we mensen met dementie uit de context van de zorg halen.”

Met andere woorden: mensen met dementie als gelijkwaardige medemens zien. Dat is wat Teun Toebes altijd doet. “En er zijn genoeg individuele zorgprofessionals die dat ook doen. Maar in het Nederlandse zorgsysteem als geheel staat de mens niet voorop. Zorgprofessionals wordt geleerd om mensen met dementie vanuit puur medisch perspectief te benaderen. Niet vanuit hun mens-zijn.”

“Laten we maar eens beginnen met het openen van de deuren van de gesloten afdeling. En dan accepteren dat bepaalde risico’s bij het leven horen. Want ja, er zal dan een keer een incident gebeuren. Maar in plaats van dan meteen een collectieve veiligheidsmaatregel opleggen, moeten we in debat over het effect op de levenskwaliteit van hen die nu geen stem hebben, mensen met dementie.”

Wil je meer van Teun Toebes lezen, zien of horen? Bekijk dan hieronder de verhalen van Teun Toebes of kom naar een van de congressen waarop hij spreekt!