In de zorg is werken tijdens de feestdagen heel normaal. Deze keer heb ik voor het eerst op oudejaarsavond een late dienst tot half twaalf. Aangezien het voor mij de eerste keer is, vraag ik me sterk af hoe het voor de patiënten zou zijn. Zouden ze bezoek krijgen van vrienden of familie? Ik kan me zo voorstellen dat je er niet om staat te springen om de jaarwisseling in een ziekenhuis te vieren.

Fles champagne

Ik vraag het aan een aantal patiënten en in de meeste gevallen komt er wat eerder op de avond familie langs om elkaar alvast het beste voor het nieuwe jaar te wensen. Sommige familieleden blijven zelfs tot na middernacht. Zo heb ik voor een wat jongere man zijn kamer versierd met kunsttheelichtjes en geregeld dat zijn vrouw en kinderen langs mogen komen na de bezoektijd. Van een andere patiënt krijg ik een fles champagne voor onze afdeling. ‘Kunnen jullie na werktijd gezellig opdrinken’, zegt hij.

Ook ligt er een dame, opgenomen met longkanker. De kanker is in een vergevorderd stadium en ze heeft waarschijnlijk niet meer lang te leven. Ze vertelt dat haar man wel even op bezoek komt, maar dat hij niet te lang in het ziekenhuis wil blijven. Hij vindt het te confronterend.

Limonade

Daar kan ik me wel wat bij voorstellen, maar toch vind ik het zielig. Ik denk aan die fles champagne die ik zojuist heb gekregen en vraag aan haar of ze met mij na werktijd het glas wil heffen. Ze mag eigenlijk geen alcohol dus ik beloof ik een klein beetje champagne te mengen met limonade.

‘Zou je dat echt doen?’ Vraagt ze. ‘Heb je zelf geen plannen na je werk?’

‘Ach waarom niet’, zeg ik. ‘Misschien is het voor u wel de laatste keer, voor mij komen er nog genoeg jaarwisselingen.’

Een klein beetje alcohol zou zo schadelijk ook niet zijn voor haar. Er verscheen een twinkeling in haar ogen en ze ging akkoord.

Laatste jaarwisseling

Zoals beloofd, zocht ik haar op na mijn dienst. Ze was nog best goed ter been, dus ik stelde voor om naar het hoofdkantoor vooraan op de afdeling te gaan. Daar waren inmiddels de collega’s van de nachtdienst. Samen met de patiënt hebben we het glas geheven, terwijl we naar het vuurwerk keken vanuit het ziekenhuis. Het bleek inderdaad haar laatste jaarwisseling te zijn, want een paar maanden later kregen we een rouwkaart. Terwijl ik die las, keek ik nog even tevreden terug op ons moment.

Dit verhaal komt in uitgebreidere vorm ook terug in het boek ‘Dit is waarom’, waarin Jeanne Roeffen haar mooiste zorgverhalen heeft gebundeld. Het boek is hier te bestellen.