Een verpleeghuis? Nee, een ‘Ouderenlandgoed’. Zorgboerderij Grootenhout groeide in tien jaar tijd uit tot een omgeving met meerdere woonlocaties, tal van mogelijkheden tot (buiten)activiteiten voor de bewoners, boerderijdieren, moestuinen, een eigen supermarktje en ga zo maar door. Een natuurrijke omgeving waar ouderen met dementie elke dag op pad gaan. Een plek waar niemand de hele dag stilzit, medewerkers geen zorg-outfit dragen en waar de deuren wagenwijd openstaan.

Ouderenlandgoed Grootenhout: ‘dagbeleving’ en ‘thuiskom-ervaring’

“Het draait bij ons om zo veel mogelijk geluksmomenten creëren”, vertelt manager Francien van de Ven. “Een van de belangrijkste dingen die maakt dat wij anders zijn dan standaard verpleeghuizen, is dat we ervoor zorgen dat onze bewoners een ‘thuiskom-ervaring’ hebben. Wat simpelweg inhoudt dat je overdag naar een andere plek gaat. Je woont in een huis, gaat overdag ergens heen voor de ‘dagbeleving’ en daarna weer naar huis. Net als jij en ik naar ons werk gaan en weer terug.”

Die dagbeleving kan iets creatiefs zijn, een buitenactiviteit in de natuur, een cafébezoek, toneel. Mensen mogen zelf kiezen waar ze heen willen, al vinden ze dat vaak lastig. “In de praktijk kiezen wij meestal voor ze, op basis van wat bij iemand past.” De activiteiten vinden allemaal plaats op het landgoed en trekken ook mensen van woonlocaties buiten de zorgboerderij aan. “Zij worden dan opgehaald met onze zogeheten Gelukstaxi.”

Van verzekeraar tot vrijheidsstrijder

Francien is van oorsprong assurantieadviseur, ze verkocht verzekeringen. Tot haar schoonvader Alzheimer kreeg en ze zich enorm begon te interesseren voor de aandoening. “Ik zag dat zijn wereldje heel klein werd. Hij maakte met iedereen ruzie, wilde niemand meer zien. En ik dacht: hij moet toch nog wel wat contacten houden? Toen kwamen we bij Grootenhout terecht, en daar zeiden ze: wil je ons niet helpen?”

En zo geschiede. Francien zegde haar baan op, ging aan de slag op de zorgboerderij en begon een opleiding tot referentiepersoon dementie. Ook haar ervaring uit de verzekeringswereld bleek van pas te komen. “Ik heb daar de kunst van het verleiden geleerd. Iets waar in de zorg veel meer aandacht voor zou moeten zijn. Hoe verleid je mensen? Ik heb geleerd: als je mensen een keuze geeft, dan kiezen ze. Ik vraag Jan niet of hij wil douchen, maar of hij een warme of een koude douche wil. Dan stapt hij tevreden onder de douche. Want hij houdt het gevoel van eigen regie. Zo voorkom je situaties van dwang.”

Constant in beweging

Mede door die kunst zitten de bewoners van Zorgboerderij Grootenhout ook buiten de structuur van de dagbeleving zelden stil. Regelmatig gaan medewerkers samen met de bewoners wandelen, een potje jeu-de-boulen of even boodschappen doen. “Want de ongeschreven regel bij ons is: als je als medewerker even iets moet halen, neem je altijd een paar mensen mee.”

Open deuren

Ook kunnen mensen er alleen op uit, als ze daar zin in hebben. Iedereen is bij Grootenhout namelijk vrij om te gaan en staan waar ze willen, wat Francien bijvoorbeeld laat zien op haar Facebookpagina Dementie, sluit niet op. “Eigenlijk is dat natuurlijk heel normaal, maar toch zijn we dat bijzonder gaan vinden. Wij focussen ons hier op ‘gewoon’ leven. Daarom draagt ook niemand van de medewerkers een witte jas en zijn er geen pauzes. Het leuke is dat mensen die bij ons op bezoek komen, daardoor soms niet goed zien wie hier nu woont en wie er aan het werk is.”

Francien kan zo nog wel even doorgaan. Ze stikt van de verhalen die laten zien hoe het ook kan. En daar zal ze de komende tijd in haar columns bij Hart voor Zorg uitgebreid aandacht aan besteden. De eerste komt er volgende maand aan.