Inmiddels werkt Karin Geleijns als kinderneuroloog in een epilepsiecentrum in Heemstede en Utrecht, maar het begeleiden van ongeneeslijk zieke kinderen blijft voor haar belangrijk.

“De dood houdt me op allerlei manieren bezig, naast mijn baan in het epilepsiecentrum. Zo geef ik in het kenniscentrum voor kinderpalliatieve zorg basistrainingen over het onderwerp ‘beslissingen rondom het levenseinde van een kind’. Ook ben ik voorzitter van het bestuur van Hospice Nathrine. En hiernaast heb ik ook mijn eigen bedrijf ‘Arts zinvolle zorg’. Daarin begeleid ik gezinnen met een kind dat ongeneeslijk ziek is. Maar coach ik ook artsen die hiermee te maken krijgen.

Ik raakte geïnteresseerd in de stervensbegeleiding van kinderen, doordat ik met mijn coschappen meeliep op de afdeling kinderneurologie en daar een jongen van zes tegenkwam die ziek was. Ik stelde zelf de diagnose van zijn hersentumor en bezocht hem iedere ochtend vóór de afdelingsvisite. Het was heel bijzonder om hem zo te mogen begeleiden. Hij wilde namelijk niks van zijn ziekte weten, maar wist wel dat hij zou sterven. Hij was er ook heel rustig onder. Heel wijs. Ik merkte tijdens het begeleiden van hem en zijn gezin, dat ik hier meer mee wilde doen.”

Naast haar werk in het epilepsiecentrum en haar werk als stervensbegeleider, heeft ze de droom om in de toekomst een kinderhospice op te zetten. “Het moet een plek worden voor iedereen, niet alleen voor de kinderen maar het hele gezin. Het liefst is er ook een soort theehuis waar mensen die wandelen door het bos een kop thee kunnen drinken. Het is mijn doel om de dood weer meer in het leven te plaatsen. Zodat meer mensen weer binding krijgen met dit deel van het leven.”