Door haar positieve ervaringen is ze heel stellig. Bianca Middelburg is een groot voorstander van een zogeheten open deuren beleid in de zorg voor mensen met geheugenproblemen. “Ik denk dat vrijwel alle zorglocaties voor mensen met dementie hun deuren kunnen openen”, zegt ze. “Het vergroot echt het levensgeluk en welzijn.”

Bianca is de afgelopen zeven jaar zorgondernemer geweest bij Herbergier Beneden-Leeuwen, waar zeventien mensen met dementie worden verzorgd. Op de kleinschalige zorglocatie staan, zoals bij alle 45 Herbergiers, alle deuren open. Dat betekent dat bewoners zich vrij kunnen bewegen, zowel binnen als buiten het pand. Op dit moment voert ongeveer 10 procent van de verpleeghuizen en kleinschalige woonvormen een open deur beleid.

Angst weegt niet op tegen voordelen

Veel zorgorganisaties houden de deuren van de afdeling of het verzorgingshuis dus gesloten. Eén van de belangrijkste redenen daarvoor is de angst dat mensen weglopen en ze dan iets overkomt. Volgens Bianca, die samen met haar partner stopt als zorgondernemer bij de Herbergier en een opvolger zoekt, weegt die angst niet op tegen de voordelen.

Zo is er volgens haar minder onrust bij onder de bewoners bij een open setting. “Er zijn per locatie vaak slechts een paar personen onrustig en daarom kiest men voor een gesloten setting. Daarmee los je het probleem niet op. Sterker nog, die bewoner wordt alleen maar onrustiger en ongelukkiger.”

Risico van dementie

Ze heeft in de afgelopen zeven jaar in totaal veertig mensen verzorgd. Slechts een klein deel daarvan liep af en toe weg. “Vaak doet een bewoner de buitendeur open en werpt snel een blik naar buiten. Ze ontdekken dat het hard waait en denken: ‘Ik ga weer gauw naar binnen. Het gevoel dat het kan, is al genoeg.”

Natuurlijk levert het beleid ook weleens spannende momenten op. Bianca kan zich nog herinneren dat een bewoner aan het einde van de dag in de kou aan de wandel ging. Nadat de politie was ingeschakeld, kon de man met dank aan een oplettende buurtbewoner veilig thuis worden gebracht. Toen de zorgverleners contact opnamen met zijn dochter, reageerde die heel begripvol op het verhaal. “Ze zei: ‘Dit is het risico van dementie. Als mijn vader zich niet vrij had kunnen bewegen, dan waren zijn laatste jaren veel minder gelukkig geweest.”

En zo denken de meeste familieleden waarmee Bianca contact heeft gehad. “Familieleden maken bewust deze keuze. Ze hebben veel liever dat hun vader of moeder zoveel mogelijk een eigen leven kan blijven leiden.”