Het is half 8 ’s ochtends. Sanne zit al in haar spreekkamer klaar om aan haar dag te beginnen bij de Penitentiaire Inrichting Zwolle. Af en toe gaat haar pieper, maar dat zijn standaard berichten. “Er staat nu: ‘Alle sterkte akkoord’. Dat betekent dat alles in orde is bij de cellen en de dag dus kan beginnen.”

Complex & uitdagend

Sanne woont best een eind weg van haar werkplek in Zwolle. Het is het gevolg van een bewuste carrièrekeuze. “Ik liep stage in een reguliere gevangenis, waar je met minder complexe zaken te maken had. Hier in Zwolle kon ik me verder ontwikkelen als verpleegkundige. Je hebt hier namelijk alles, bijvoorbeeld ook een PPC (psychiatrisch centrum). En je kunt patiënten langer volgen, want sommigen zitten hier jaren.”

Ze krijgt in Zwolle dus ook te maken met de ‘zwaardere gevallen’. “Ja, je moet dus wel sterk in je schoenen staan om dit werk te doen.” Dat zit bij Sanne wel goed. Hoe kan het ook anders: ze komt uit een familie met gepassioneerde politiemensen aan de ene kant en zorgverleners aan de andere. “Mijn opa kwam altijd met spannende verhalen over zijn politiewerk. Dat vond ik geweldig. Aan de andere kant wilde ik ook graag de zorg in. Toen kwam ik op het idee om verpleegkundige in de gevangenis te worden.”

En dat hoor je niet vaak. “Ik was onder mijn studiegenoten wel de enige met dit idee”, zegt ze lachend. “De meesten hebben andere carrières in gedachte, vaak in het ziekenhuis. Maar dat komt ook doordat er helemaal geen aandacht is voor dit werk tijdens de opleiding. Daar willen we verandering in brengen.”

Gevangeniszuster Sanne

Sanne is namelijk naast haar werk ook ambassadeur voor DJI. Haar Instagram-account loopt – net als dat van collega’s als bajesbroeder Rik en gevangeniszuster Carlijn – als een trein. Collega-zorgverleners zijn dus toch wel benieuwd naar hoe het is om verpleegkundige te zijn in de gevangenis. Sanne begrijpt dat wel. “Het is echt een andere wereld. Als ik de deur hier dicht doe, sluit ik die wereld af en stap ik de andere in.”

Ze besteedt in haar Instagram-posts ook veel aandacht aan de hechte band met haar collega’s. “Die is heel belangrijk, we moeten echt op elkaar vertrouwen. Want het is niet zo dat er wekelijks iets ernstigs gebeurt, maar een gevaarlijke situatie zit hier natuurlijk wel in een klein hoekje.”

Rennen

Haar pieper gaat weer af, maar ze haast zich niet om ernaar te kijken. “Ik ben niet een van de mensen die moet rennen als er iets is.” Rennen? “Ja, al onze beveiligers krijgen bij een bepaalde code het sein om te gaan rennen. Stel: ik heb spreekuur en ik voel me onveilig met een patiënt. Dan druk ik op het alarm en staat hier binnen een minuut de hele gang vol met collega’s. Dus nee, bang ben ik nog nooit geweest.”

Meer weten over het werk van Gevangeniszuster Sanne? Op 9 en 10 mei komt zij naar Veenendaal, voor het V&V Festival (9 mei) en NURSE. (10 mei). Klik hier voor meer informatie.